Jakiś pijany mężczyzna podrzucił do nas ślepy miot szczeniaczków. Czarne maleńkie, bezbronne, ślepe nowo narodzone kuleczki. Co on myślał? Że przeżyją? Że postąpił humanitarnie? Człowieku skoro już przyszły na świat niechciane, to mogłeś poczekać, aż matka wykarmi je na tyle, by miały jakąkolwiek szansę na przeżycie! Nie zaczekałeś. Dlaczego? Co Cię do tego skłoniło? Kiedy brałeś suczkę do swojego domu, choć przez chwilę pomyślałeś, żeby ją wysterylizować? A jeśli nie wysterylizować, bo nie mieściło się to w Twoich normach etyki, to dlaczego nie dopilnowałeś, żeby Twoja suczka się nie rozmnożyła? Znamy takie osoby, które mówią nam o sterylizacji „ja tego swojej suczce nie zrobię”. A zabierając ślepe młode od matki, skazując je na śmierć, to mogłeś zrobić? To było ludzkie? Mieliśmy kiedyś interwencję w Braniewie, gdzie młody piesek, jeszcze szczeniak, trzymany był w mieszkaniu, w kuchni przywiązany na krótkim sznurku do kaloryfera. Od kogo był ten szczeniak? Od pani, której „szczęśliwe” suczka i dwa samce biegały sobie na zamkniętym terenie w Braniewie i tak „szczęśliwie” się rozmnażały, kiedy tylko suczka miała cieczkę, bo ich pani nie zrobi tego swojej suczce. A szczeniaki od tej suczki rozdawać byle gdzie i byle komu, skazując je na cierpienie to już można? To jest…